Dziś między innymi dlaczego nie warto wykładać rabat kartonami po parówkach. Jeśli macie swoje #nieporady dotyczące zakładania leniwych rabat, piszcie w Ściółkowanie gleby jest bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w ogrodzie. Polega ono na przykrywaniu wierzchniej warstwy gleby wokół roślin warstwą Zabieg ten ma wiele zalet, zarówno dla roślin, jak i dla właścicieli plantacji i ogrodów. Do ściółkowania możemy stosować tkaninę Agrola lub Agrowłókninę. Ściółkowanie niweluje rozwój chwastów i zmniejsza parowanie wody. Jest to szczególnie ważne podczas suszy oraz na glebach piaszczystych. W przypadku dużych opadów Takie książki - Taka Troche o Stu Campbell - Ściółkowanie kwietników, warzywników, drzew i krzewów owocowych Ściółkowanie ziemi wokół roślin ma wiele zalet. Przede wszystkim przeciwdziała nadmiernemu nagrzewaniu się gleby oraz jej wysychaniu, a także zmniejsza parowanie wody. Ponadto, pozwala ograniczyć rozwój chwastów, a jeśli ściółka jest naturalna (np. kora, słoma), ulega stopniowemu rozkładowi, wzbogacając podłoże w substancje Wideo: Ściółkowanie malin w celu zwiększenia plonów . Aby maliny były soczyste i słodkie, potrzebuje wystarczającej ilości wilgoci, ciepła i składników odżywczych (bor, miedź, cynk, molibden, mangan, kobalt, magnez, żelazo, siarka, potas, fosfor). W przypadku malin ściółka jest kluczem do wysokiej wydajności. Dzieje się tak dlatego, że ściółka pomidorów w szklarni i w ogrodzie chroni je przed przegrzaniem, chwastami i zachowuje niezbędną wilgoć w warstwie gleby. Ściółkowanie pomidorów w szklarni lub na otwartym terenie odbywa się przez cały wegetatywny etap rozwoju uprawa warzyw. Ściółkowanie pomidorów w szklarni i na otwartym 775. Na jesień wyściółkowałam całą część warzywną (i nie tylko) kartonami, zrębkami i sianem. Pisałam o tym tutaj. Teraz, pod koniec marca, grzebię w ziemi i sprawdzam, jak się sprawy mają… Ściółkowanie truskawek z trocinami, pożądane jest, aby podłoże z gazet lub papieru siarczanowego, które bardziej skutecznie powstrzymać wzrost chwastów. Niedopuszczalne jest uprawianie truskawek podczas mulczowania jesienią. Porada ta dotyczy przede wszystkim materiałów nieorganicznych, a także trocin i wiórów. Dla ułatwienia przeglądania kanału utworzyłam kilka playlist tematycznych np. "Ogród", "Kompost", "Zdrowie" itd.Zapraszam również na moją stronę www.naturaln gJyt8. Ściółkowanie gleby w ogrodzie polega na pokryciu je warstwą materiału organicznego lub nieorganicznego. Ściółkowanie ma liczne zalety: chroni przed rozrastaniem się chwastów, gdyż utrudnia im przebicie się na powierzchnię, ogranicza wyparowywanie z gleby wilgoci, dzięki czemu pozwala zaoszczędzić wodę do podlewania. Jest to szczególnie ważne w okresach suszy. Przed wyjazdem na urlop wystarczy dobrze podlać ogród, a ściółka zatrzyma wodę na dłużej, zapewnia lepszą wentylację, chroni przed wypłukiwaniem gleby w czasie deszczu, latem chroni glebę przed nagrzaniem, a zimą przed mrozem, chroni przed dużymi skokami temperatury, na przykład na przedwiośniu, ściółka organiczna wzbogaca glebę - powoli rozpuszcza się, uwalniając składniki pokarmowe. Dzięki temu można ograniczyć nawożenie. Ściółki z mączek skalnych zwiększają ilość minerałów w glebie, wspomaga rozwój mikroorganizmów, które użyźniają glebę, zwabia dżdżownice, które spulchniają ziemię, zapobiega zarażeniu się roślin, szczególnie położących, chorobami grzybiczymi, pomaga zachować prawidłowe pH gleby, pozwala zachować czystość owoców rosnących na dolnych gałęziach krzewów (np. truskawek) oraz ograniczyć uszkodzenia owoców opadających z drzew. Niebagatelną zaletą ściółkowania jest estetyka, gdyż przy pomocy materiałów w różnych kolorach i odcieniach można zaprojektować piękne efekty wizualne. Ciekawe kontrasty barw można uzyskać przy pomocy warstw z kory lub pociętego drewna w różnych kolorach, sąsiadujących na przykład z szarym żwirem. Ściółka może również stanowić tło, które podkreśla barwy kwiatów i liści. Ponadto dzięki ściółce czystsze są rośliny, a także osoby przebywające w ogrodzie (nie mają zabłoconych butów). Ściółkę można wysypać o każdej porze roku, najlepiej zaraz po posadzeniu roślin i podlaniu ich Wady ściółkowania: na glebach ciężkich i wilgotnych ściółka musi być przepuszczalna, aby nie doszło do gnicia, ściółka przyciąga ślimaki, szczególnie w ogrodach wilgotnych, zimą w ściółce mogą bytować gryzonie, ściółka może osłabić kiełkowanie nasion, dlatego krótko przed i po siewie nie należy jej rozkładać. Ściółki organiczne Kora jest najpopularniejszym materiałem na ściółkę. Najczęściej wykorzystuje się korę sosnową. Jej zaletą jest estetyczny wygląd i hamowanie rozwoju grzybów chorobotwórczych. Kora wolno się rozkłada i wzbogaca glebę w składniki odżywcze. Kupując korę, zwróćmy uwagę, aby nie zawierała gałązek i śmieci. W sprzedaży jest dostępna kora zmielona lub przekompostowana. Warto wybierać korę przekompostowaną, która jest wolna od szkodliwych substancji. Kora przekompostowana to taka, która była przechowywana przez producenta w pryzmach przez 2-3 lata, aby się częściowo rozłożyła. Kora zakwasza glebę, dlatego warto wcześniej przy pomocy kwasomierza zbadać pH ziemi. Igliwie świetnie pasuje do ogrodu w stylu leśnym. Dobrze nadaje się do ściółkowania iglaków oraz roślin wrzosowatych. Najlepiej użyć igliwia z własnego ogrodu. Ciekawym rozwiązaniem są szyszki, które wyglądają bardzo estetycznie, nie pozwalają jednak na dokładną izolację gleby. Ściółka zapobiega rozrastaniu się chwastów, ogranicza wyparowywanie wilgoci z gleby i chroni ją przed bardzo wysokimi i niskimi temperaturami. Kompost najlepiej nadaje się na rabaty bylinowe i różane. Stanowi naturalny nawóz, który nie stwarza ryzyka przenawożenia gleby. Kompost produkujemy sami w ogrodzie, wykorzystując odpady organiczne. Jedynym niebezpieczeństwem jest rozsianie nasion chwastów, które mogą znaleźć się w kompoście. Dlatego ważne jest, aby nie wyrzucać ich na kompost. Skoszona trawa szybko się rozkłada i jest dobrym źródłem próchnicy. Ważne jest, aby trawa po skoszeniu została wysuszona. Mokra trawa może gnić i w efekcie przynieść więcej szkody niż pożytku. Jeśli przygotowujemy zachwaszczony grunt pod nowe grządki, dobrym sposobem jest ułożenie na nim mokrych gazet pokrytych skoszoną trawą. Taka ściółka przyczyni się do usunięcia chwastów. Liście opadające na zimę można zostawić na grządce jako ściółkę. Jednak takie pokrycie wygląda nieestetycznie. Dlatego lepszym rozwiązaniem jest wyrzucenie liści na kompost. Łuski kakaowe wyglądają ładnie i przyjemnie pachną. Są jednak trudno dostępne. Ponadto wiatr może je rozwiewać, gdyż są lekkie. Pocięte drewno można przygotować we własnym zakresie lub kupić gotowe - dostępne w różnych kolorach Pocięte drewno można uzyskać, wykorzystując przycinane gałęzie w sadzie i mieląc je w młynku do gałęzi. Można je rozsypywać na rabatach (z wyjątkiem rabat bylinowych) i pod drzewami. W sprzedaży jest dostępne pocięte drewno w różnych kolorach, które pozwala na uzyskanie ciekawych efektów estetycznych. Efekt utrzymuje się 3-4 lata, a kolory stopniowo blakną. Trociny muszą być kompostowane przez 3 lata, w przeciwnym razie nie nadają się na ściółkę, gdyż pobierają z gleby azot. Węgiel drzewny wygląda bardzo estetycznie, gdyż czarny kolor podkreśla barwy kwiatów i traw ozdobnych. Długo się rozkłada, dlatego nie trzeba go często uzupełniać. Pocięta słoma jest stosowana głównie jako ściółka pod truskawki, dynie i kabaczki. Dobrze sprawdza się jako ściółka dla długo rosnących warzyw. Wzmacnia rośliny i zapobiega chorobom grzybiczym. Pokrzywy wzbogacają glebę. Najlepiej jednak użyć pokrzyw zebranych zanim wykształciły nasiona, aby nie wysiały się na grządce. Najpopularniejszym materiałem na ściółkę jest kora. Kupując korę, zwróćmy uwagę, aby nie zawierała gałązek i śmieci. Warto wybierać korę przekompostowaną, która jest wolna od szkodliwych substancji. Ściółki nieorganiczne Folia jest stosowana przy uprawie warzyw w celu podniesienia temperatury podłoża i usunięcia chwastów. Stosuje się ją na krótki okres, aby odchwaścić podłoże pod grządki lub odkazić je. Agrowłóknina przepuszcza powietrze, składniki pokarmowe i wodę. Nie wygląda jednak estetycznie, dlatego z wierzchu okrywa się ją korą, szyszkami, zrębkami drewna lub żwirem. Kamyki i tłuczeń często stosuje się jako ściółkę dla traw ozdobnych, krzewów oraz ogrodów skalnych. Żwir i grys stosuje się na rabatach kwiatowych, gdzie stanowią element dekoracyjny oraz zapobiegają rozrostowi chwastów i wysychaniu gleby. Pokruszone dachówki, cegły i szkło nie zapewniają żadnego pożytku dla gleby. Jako ściółka są stosowane rzadko i tylko do celów ozdobnych. Ściółka ma też walory estetyczne , a ogród dzięki niej staje się czystszy Zasady ściółkowania Przed położeniem ściółki ziemię należy przygotować. Musi być pulchna i wilgotna. Dlatego należy zacząć od jej przekopania i rozbicia grudek. Następnie usuwa się chwasty. Ściółkę rozsypuje się tak, aby nie dotykała bezpośrednio łodyg roślin. Nie powinno mieszać się ściółki z glebą, lecz należy ją rozsypać na wierzchu. Warstwa ściółki powinna wynosić około 5-10 cm. Ściółka nie może być zbyt gruba; nie powinna przekraczać 12 cm grubości. Zbyt gruba warstwa dookoła drzew na glebach gliniastych i wilgotnych może doprowadzić do opieńkowej zgnilizny korzeni. Ponadto zimą w grubej warstwie ściółki mogą chronić się gryzonie. Wiosenne ściółkowanie należy przeprowadzić dopiero po odmarznięciu gleby. Zbyt wczesne rozsypanie ściółki spowoduje dłuższe rozmarzanie podłoża. Nie ma jednego określonego terminu na ściółkowanie. Ściółkę można wysypać o każdej porze roku, najlepiej zaraz po posadzeniu roślin na grządce i podlaniu ich. Ważne jest natomiast, aby wiosenne ściółkowanie przeprowadzić dopiero po odmarznięciu gleby. Zbyt wczesne rozsypanie ściółki spowoduje dłuższe rozmarzanie podłoża. Ściółka z czasem się wykrusza, dlatego należy ją systematycznie uzupełniać. Co jakiś czas należy sprawdzić, czy nie jest za cienka i czy nie prześwituje spod niej gleba. Sprawdzajmy również od spodu, czy nie dochodzi do gnicia, co może być spowodowane zbyt grubą warstwą ściółki. Ogólna zasada jest taka: lepiej jest ściółkować kilka razy, usypując cieńsze warstwy, niż rzadziej, tworząc jedną zbyt grubą. Rośliny okrywowe i zadarniające chronią glebę przed erozją i wysychaniem. Można nimi zastąpić ściółkę Rośliny okrywowe Inny sposób ściółkowania ogrodu polega na posadzeniu roślin okrywowych. Są to niskie, płożące się rośliny, które szybko rosną i pokrywają glebę, dzięki czemu nie dochodzi do rozrostu chwastów. Rośliny okrywowe i zadarniające chronią glebę przed erozją i wysychaniem. Są długowieczne i zwiększają estetykę ogrodu, gdyż stanowią atrakcyjne tło dla innych roślin. Można je wybrać odpowiednio do stanowisk słonecznych lub cienistych, zwracając przy tym uwagę na ich ekspansywność, aby nie zagłuszyły innych roślin. Umieszczenie roślin okrywowych w ogrodzie trzeba dokładnie zaplanować, ponieważ nie można ich usunąć tak szybko jak zwykłej ściółki. Ściółkowanie jest zabiegiem prostym, niezbyt kosztownym oraz ułatwiającym pracę w ogrodzie. Ponadto jest on bardzo korzystny dla naszego ogrodu. Jakie zalety niesie za sobą ściółkowanie? Oto kilka przykładów: ograniczanie zachwaszczenia, co pozwala oszczędzić czas na pielenie zmniejszenie parowania wody z podłoża, więc oszczędzamy cenną wodę ograniczenie erozji, czyli, ubijania podłoża podczas ulewnych deszczy, spływu powierzchniowego oraz wymywania składników wgłąb gruntu, termoizolacja gleby, dzięki czemu wolniej nagrzewa się i wychładza, ściółki naturalne, takie jak np. siano są dodatkowo źródłem materii organicznej. Rodzaj ściółki wybrać należy w zależności od celu jaki chcemy osiągnąć i roślina, która będzie ściółkowana. Ściółki organiczne Żywe ściółki Jest to w zasadzie uprawa współrzędna rośliny uprawnej z rośliną okrywową. Wsiewki, czyli rośliny okrywowe powinny charakteryzować się małą konkurencyjnością w stosunku do rośliny uprawnej, krótkim okresem wschodów oraz zdolnością szybkiego i dokładnego okrywania powierzchni gleby. Roślina okrywowa, powinna być niska, mieć niewielkie zapotrzebowanie na wodę i składniki pokarmowe oraz dobrze znosić zacienienie. Na żywe ściółki dobrze nadają się: koniczyna biała, wyka ozima i życica trwała. Żywe ściółki mają duże znaczenie w ochronie biologicznej. Nasilenie szkodników w uprawie kapusty głowiastej, papryki, czy pomidora przy uprawie współrzędnej z koniczyną białą (lub innymi niskimi koniczynami) zmniejsza się. Skoszona trawa Do mulczowania, czyli ściółkowania martwą materią organiczną, dobrze nadaje się skoszona wysuszona trawa. Podczas ściółkowania trawą powinniśmy unikać stosowania trawy skoszonej z bardzo zachwaszczonych trawników. Nie należy używać przekwitłych chwastów do mulczowania, gdyż może dojść do wysiewu nasion i powstania zachwaszczenia wtórnego. Kora Innym materiałem pochodzenia roślinnego do ściółkowania może być kora drzewna. Warto pamiętać, że kora sosnowa zakwasza podłoże, zaś bukowa ma odczyn zasadowy. Igliwie lub liście Do ściółkowania roślin iglastych i wrzosowatych dobrze nadaje się igliwie, liście natomiast, które również są dobrym mulczem, wyglądają nieestetycznie na rabacie, dlatego są rzadko wykorzystywane. Słoma Słoma, kojarzy się prawie każdemu ze ściółkowaniem truskawek. Ogranicza ona zachwaszczenie, ale co najważniejsze izoluje ona owoce od wilgotnego podłoża i ogranicza rozwój chorób grzybowych, szczególnie szarej pleśni. Trociny lub zrębki Świeże trociny i zrębki drewna również często są wykorzystywane do ściółkowania. Należy jednak pamiętać, że rozkładając się na powierzchni pobierają z gleby azot, zubożając tym samym jej wierzchnią warstwę. Dlatego należy pamiętać o systematycznym nawożeniu rabat ściółkowanych produktami ubocznymi przemysły drzewnego. Czasami możemy spotkać zrębki, które są barwione na różne kolory. Barwienie ma za zadanie zaspokoić nasze potrzeby natury estetycznej. Ściółki nieorganiczne Agrowłóknina By ograniczyć zachwaszczenie coraz częściej przy zakładaniu rabat i ogrodów używa się agrowłókniny. Jest ona trwała, przepuszczalna dla wody i istotnie wpływa na temperaturę gleby. Często używaną ściółką syntetyczną jest folia. Typowe folie do ściółkowania są dwustronne (z jednej strony czarne, z drugiej strony białe) w zależności od wykorzystania. Biała dobrze odbija światło, zaś czarna będzie je pochłaniać i gleba szybciej się nagrzeje. Wadą w ściółkowaniu folią jest problem jej trwałości oraz późniejszej utylizacji. Kamienie Kamień i tłuczeń w różnych wariantach kolorystycznych. Są bardzo popularne w ogrodach nowoczesnych. Nie są one materiałem tanim, ale za to efektownym. Zazwyczaj rabata ściółkowana jest najpierw agrowłókniną, a następnie przysypana ozdobnymi kamyczkami. Kamienie oraz tłucznie występują w bardzo wielu kształtach oraz kolorach, które można dopasować do charakteru swojego ogrodu. Rzadziej stosowane rodzaje ściółek Do mniej popularnych ściółek organicznych należą: szyszki, węgiel, łuski kakaowe. Jako ściółki nieorganiczne bardzo rzadko stosuje się: kruszoną cegłę, dachówki, szkło kruszone lub otoczkowane. Możliwości jest wiele, lecz aby ściółka spełniała swoje funkcje należy ją prawidłowo rozłożyć: Folia i agrowłóknina musi być rozłożona równomiernie oraz w miarę możliwości dobrze naciągnięta. Warstwa ściółek takich jak kora, słoma lub inne ściółki organiczne powinna mieć 5-10 cm grubości. Ściółkując drzewa należy uważać, by nie zasypać zbyt grubą warstwą pnia drzewa, gdyż może powodować to choroby grzybowe. W miarę upływu czasu ściółkę należy uzupełniać. Ściółkować możemy prawie wszystkim. To prosta czynność, a ile korzyści! Korzyści ze ściółkowania| Rozkładanie ściółki| Materiały do ściółkowania Ściółkowanie Ściółkowanie jest elementem bez którego ogród uprawiany metodami naturalnymi obyć się po prostu nie może. Polega ono na okrywaniu wierzchniej warstwy gleby różnego rodzaju materiałami organicznymi jak i nieorganicznymi lub uprawie roślin okrywkowych. Dzięki temu chronimy glebę oraz w znacznym stopniu pobudzamy jej akytwność biologiczną a sobie zaoszczędzamy wiele pracy. Możemy z powodzeniem stosować je zarówno podczas uprawy w ogrodach ozdobnych, warzywnych jak i owocowych. Na pierwszy rzut oka ściółkowanie może się wydawać niezbyt atrakcyjne. Szczególnie gdy użyty w tym celu materiał nie pełni roli ozdobnej. Jednak pamiętajmy, że w naturalnych warunkach i w zdrowym ekosystemie gleba jest zawsze okryta przez warstwę złożoną z roślin i organicznych pozostałości. Zauważmy, że jeśli w skutek działania człowieka lub przyrody okrycie zostanie uszkodzone to w tym miejscu przyroda stara się jak najszybciej naprawić szkody i odbudować zniszczoną warstwę. To właśnie w zniszczonych ekosystemach, które uległy degradacji gleba jest odsłonięta, gdyż nie jest już w stanie się zregenerować. Bez odpowiedniej warstwy okrycia niszczona jest wtedy przez promienie słoneczne, które powodują nadmierne parowanie i utratę wody. Wiatr, który powoduje szczególnie na glebach lżejszych ich erozje oraz deszcz, który uderzając o powłokę niszczy jej wierzchnią warstwę powodując powstawanie skorupy i zamulając ją. Dlatego nie możemy pozwolić aby gleba w naszym ogrodzie była przez dłuższy czas odkryta. Jest to wskazane jedynie wczesną wiosną, kiedy chcemy aby szybciej się ogrzała i wysuszyła z nadmiaru wody. Korzyści ze ściółkowania Ściółkowanie jest bardzo korzystne zarówno dla ogrodnika jak dla samej gleby. ograniczmy podlewanie, gdyż utrzymuje wilgoć w glebie, utrzymuje ciepło, rośliny są dodatkowo chronione podczas niskich temperatur, stosujemy mniej nawożenia, gdyż rozkłada się i wzbogaca glebę w próchnicę, mniej spulchniania, zwabia do ogrodu dżdżownice, które spulchniają glebę, mniej pielenia, nie wyeliminujemy chwastów całkowicie ale w znacznym stopniu ograniczmy ich występowanie, owoce nie brudzą się, zarówno te nisko rosnące jaki spadające, które dodatkowo nie są uszkadzane ponieważ spadają na miękką powierzchnię, upiększamy ogród, niektóre rodzaje ściółki mogą pełnić również role dekoracyjną, Rozkładanie ściółki Przed rozpoczęciem rozkładania ściółki należy spulchnić wierzchnią warstwę gleby, najlepiej jeśli zrobimy to specjalnym spulchniaczem. Musi być również dosyć wilgotna. Sprawdzamy to za pomocą wilgotnościomierza i w miarę potrzeby nawadniamy. Rozkładamy ją równomiernie na całej powierzchni. Dbając o to aby warstwa nie była zbyt cienka oraz zbyt gruba. Jej grubość nie powinna przekraczać paru centymetrów. Pamiętajmy, że warstwa ściółki z czasem będzie maleć w przypadku zastosowania materiału organicznego. Dlatego należy ja okresowo kontrolować. Patrząc na nią z góry nie powinno być widać czarnej warstwy ziemi. W ten sposób upewnimy się, że nie jest zbyt cienka. Sprawdzamy ją również od spodu czy nie dochodzi do szkodliwego procesu gnicia z powodu braku odpowiedniego krążenia powietrza. Może to sprzyjać rozwoju różnego rodzaju chorób i szkodników. Jeśli tak jest to znaczy, że prawdopodobnie ułożyliśmy zbyt grubą warstwę i powinniśmy ją zruszać aby się przewietrzyła. Trzymajmy się zasady, że lepiej jest kilkakrotnie w roku ściółkować cieńszymi warstwami niż rzadko warstwami grubymi. Ściółkę możemy rozkładać od wiosny, kiedy to gleba jest już rozgrzana i osuszona aż do jesieni. Nie jest zalecane rozkładanie jej podczas zimy gdyż spowodujemy to, że gleba na wiosnę będzie dłużej odmarzała i się osuszała. Jeśli wiosną ściółka znajduje się na naszych zagonach, to dobrze jest usunąć ją na jakiś czas. Pozwalając w ten sposób glebie szybciej się nagrzać i osuszyć. Stara ściółka przeszkadza również przy siewie drobnych nasion. Może ona również im utrudnić wschodzenie. Materiały do ściółkowania Mamy możliwość korzystania z różnego rodzaju materiałów. Ich zastosowanie może zależeć od tego co aktualnie mamy dostępne oraz od osobistych preferencji w przypadku gdy ściółka ma pełnić również rolę dekoracyjną. Słoma jest jednym z najczęściej stosowanych materiałów. Z uwagi na to że bardzo wolno się rozkłada, nie pobiera wody z gleby i w znacznym stopniu ogranicza występowania chorób grzybowych. Idealnie nadaje się to ściółkowania truskawek i poziomek, gdyż chroni dodatkowo ich owoce przez zabrudzeniem się. Trawa której zwykle mamy pod dostatkiem w ogrodzie. Łatwo ja pozyskać ale niestety ma tendencję do zbijania się i gnicia, co jest bardzo niepożądanym efektem. Dlatego zaleca się ją rozkładać luźno i warstwa po warstwie czekając aż poprzednia się osuszy. Kora otrzymana zarówno z drzew iglastych jak i liściastych. Kora z drzew iglastych nadaje się przede wszystkim do zakwaszania gleby dla roślin, krzewów owocowych i ozdobnych, które lubią podłoże kwaśne. Aby określić wartość PH gleby należy zbadać ją za pomocą kwasomierza. Pokrzywy doskonale nadają się do ściółkowania gleby. Wpływają na wzrost plonów, wzbogacając próchnicę w azot i minerały. Rośliny będą silniejsze i bardziej odporne na choroby. Pamiętajmy że najlepiej nadają się te, które nie wykształciły jeszcze nasion. W innym przypadku jeśli będziemy z takich kożystać to musimy się liczyć z tym, że rozsiejemy je w miejscu ściółkowania. Kompost najlepszy jest ten w połowie dojrzały. Podczas jego stosowania musimy uważać aby stykał się on z korzeniami roślin, gdyż będą w nich zachodziły cały czas procesy rozkładu. Będzie w ten sposób znakomicie pobudzał życie w glebie. Kamienie, żwir oraz grys, sprawdzają się zarówno w aspekcie praktycznym jak i ozdobnym. Mogą być świetnym elementem dekoracyjnym stosowanym głównie do ściółkowania na rabatach z krzewami i roślinami ozdobnymi. Rośliny okrywkowe które pełnią również w naszym ogrodzie rolę ozdobną. Folie oraz włókniny których wielką zaletą jest to że bardzo skutecznie eliminują rozwój uciążliwych chwastów. Chronią one również skutecznie przed nagłymi zmianami pogody. Jednak w ogrodnictwie naturalnym powinny one być stosowane krótkotrwale, gdyż utrudniają dostarczanie organicznego pożywienia.